حذف رشته های هنرستانی و استراتژی جدید آموزشی در جهت پیشرفت

 

سلام به همه

 

بعد از یه مدت طولانی برگشتم و فرصت کردم که امروز این مطلب کوتاه، دلسوزانه و مهم را خدمت شما بزرگواران عرض کنم، البته این موضوع حدود یکسال بود که ذهن من را مشغول کرده بود اما فرصتی نداشتم که با شما عزیزان مطرح کنم، امروز خوشبختانه خداوند توفیق داد که با شما ارجمندان در میان بگذارم.

 

در سال های گذشته متاسفانه با تبلیغ و روش غلطی که در پیش گرفته شده است، عملا مشاهده می شود که رشته های هنرستانی شاخه فنی و حرفه ای و کاردانش باعث ضربه بزرگ و مهلک به علوم مهندسی (شاخه ریاضی - فیزیک) شده است و به جای اینکه دانش آموزان از شاخه ریاضی - فیزیک وارد دنیای صنعت و رشته های مهندسی شوند با پایه های ضعیف محاسباتی و گریزان از ریاضی با توجه به شاخه فنی و حرفه ای و کاردانش، وارد رشته هایی مانند کامپیوتر، معماری، عمران، برق، الکترونیک و ... می شوند و با دریافت مدرک از دانشگاه ها با معدل های پایین و سواد پایین محاسباتی عملا رشته های فنی و مهندسی (شاخه ریاضی - فیزیک) را از بین برده اند! از طرفی رشته مهندسی با ریاضی ضعیف و گریزان از ریاضی باعث ضربه مهلک به صنایع و عدم کارآفرینی و صد البته به نیرو انسانی جامعه با حوادث دلخراش ختم می شود! 

 

با توجه به جبران این ضربات و خسارات مهلک، انتظار می رود که هزینه های هنگفتی که برای تجهیزات و ابزارهای سخت افزاری در هنرستان ها می شود، این هزینه ها صرف شاخه های ریاضی - فیزیک، علوم تجربی، علوم انسانی شود و به جای دروس عملی هنرستانی، دروس عملی و تجهیزات و ابزارهای سخت افزاری در اختیار مقاطع ابتدایی، متوسط اول و متوسطه دوم شود و رشته های هنرستانی کاملا برداشته و حذف شود و ساختمان ها و امکانات آموزشی هنرستان ها در اختیار مدارس ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم شود، قطعا این کار کمک می کند که در جای خوب و درست سرمایه گذاری کنیم.

 

با توجه به تجربه بنده در این سال ها و فضای بازار کار، در مدارس هنرستانی نیست بلکه در کف بازار، برای دانش آموزان فنی و کاردانش محقق می شود و این دانش آموزان می توانند در کف بازار شغلی فنی با مهارت برای خود دست و پا کنند و به آن مشغول شوند اما برای مقاطع ابتدایی و متوسطه اول و متوسطه دوم با در اختیار گرفتن امکانات و ابزارها و ساختمان های هنرستان ها می توانند بیشتر و بهتر نتیجه آموزشی برای دانش آموزان غیر فنی و غیر کاردانش را مشاهده کنیم و البته کمک می کند که کمبود فضای آموزشی و کمبود معلم نیز در برخی از استان ها رفع یا تقریبا رفع خواهد شد.

 

اگر دانش آموزان هنرستانی را با غیر هنرستانی مقایسه کنیم، می توان به جرات گفت که دانش آموزان غیر هنرستانی انگیزه بسیار بسیار بیشتر از دانش آموزان هنرستانی برای درس خواندن و داشتن آینده درخشان را مشاهده کرد و این تجربه بنده در سال های گذشته است و از آنجایی که دانش آموزان هنرستانی انگیزه ای برای درس خواندن و آینده درخشان ندارند (البته طبیعی است که بیشتر آنها کمترین معدل و کمترین درسخوانی را دارند)، بیشتر آنها با بهانه های مختلف و شاید مشکلات نیز در نیمه دوم سال تحصیلی به فضای آموزشی هنرستان مراجعه نمی کنند یا کمتر مراجعه می کنند و فضای کلاسی نیمه خلوت یا با دانش آموزان کم شکل میگیرد و ترک تحصیل در دانش آموزان هنرستانی زیاد است، پس معلمان هنرستان نیز از آنجایی که کمترین انگیزه برای تدریس را دارند چون دانش آموزان هنرستانی بیشترشان درس خوان و منظم و مسئولیت پذیر نیستند، پس با انگیزه کم به کلاس های درس مراجعه می کنند و بیشتر وقت با ارزش معلمان هنرستانی تلف می شود، بنابراین معلمان هنرستان می توانند در مقاطع متوسطه اول و دوم و شاید حتی با برگزاری یکسری دوره های آموزشی در مقطع ابتدایی نیز تدریس کنند.

 

با در نظر گرفتن تجربه ها و آنچه که هنرستان ها و مدارس غیر هنرستانی دیده ام، صادقانه مطالبی در رابطه با استراتژی جدید آموزشی برای پیشرفت بیان کردم، امیدوارم روزی برسد که دوباره شاخه های ریاضی-فیزیک، علوم تجربی و علوم انسانی پرتوان تر و قدرتمند تر مشاهده کنم و با کمک و ایده هایی که مطرح کردم بتوانیم پتانسیل و فضای آموزشی هنرستان ها را در اختیار دانش آموزان پر انگیزه مقاطع ابتدایی، متوسط اول و متوسطه دوم قرار دهیم و رشته های هنرستانی حذف شوند و ساختمان هنرستان ها در اختیار دیگر مقاطع قرار گیرد و با صرفه جویی در هزینه های هنگفت هنرستان ها، با سرمایه گذاری درست در مقاطع دیگر به دانش آموزان غیر هنرستانی بیشتر و بیشتر کمک کنیم و با حذف شاخه های فنی و کاردانش نیز دانش آموزانی که علاقه به بازار کار دارند سریعتر به بازار مراجعه کنند و در فضای هنرستان که به آن علاقه مند نیستند، عمرشان هدر نرود.

 

لازم به ذکر است که ایده های زیر را مطرح میکنم: 

1- برخی از دروس عملی شاخه های فنی و کاردانش را با دروس شاخه نظری (ریاضی - فیزیک، علوم تجربی، علوم انسانی) ادغام کرد.

2- رشته های فنی و کاردانش از طریق شاخه نظری (ریاضی - فیزیک ، علوم تجربی ، علوم انسانی) در دانشگاه ها بر اساس نیاز کشور ادامه تحصیل داد.

3- شاخه فنی و کاردانش با توجه به رشته های مورد نیاز کشور به بخش خصوصی واگذار کرد و آموزش و پرورش از شاخه فنی و کاردانش آزاد شود، بخش خصوصی مانند مدارس یا دانشگاه های اقتصادی و صنعتی نام گذاری کرد و به جای سرمایه گذاری دولت، بخش خصوصی سرمایه گذاری کند.